Statushouders klaarstomen voor de zorg

Sinds september 2025 jaar werkt Punja uit Nepal als leerling-verzorgende IG bij Vondelstede. Inmiddels spreekt ze Nederlands, kent ze alle bewoners en vult ze het zorgteam perfect aan. 

Liefde en aandacht 

Eerder werkte Puja al in winkels en restaurants, maar dat gaf haar weinig voldoening. “Ik wilde iets doen wat echt betekenis heeft,” vertelt ze. “In Nepal woonden mijn grootouders gewoon bij ons in huis. Dat was vanzelfsprekend. Die liefde en aandacht voor ouderen wilde ik hier ook graag terug zien.”

Puja ging op zoek naar informatie over hoe de zorg in Nederland werkt. Om zich op een opleiding te oriënteren neemt ze contact op met het ROC van Amsterdam. Daar hoort zij over het traject ‘Statushouders in de Zorg’ waar het ROC aan deelneemt samen met WerkgeversServicePunt (WSP) en andere zorgorganisaties. 

Een jaar om te ontdekken

In de eerste twaalf maanden van dit traject krijgt een kandidaat, met behoud van uitkering, de kans om te ontdekken of werken in de zorg bij hem of haar past. Ook Puja maakte gebruik van deze regeling: “Het gaf me rust dat ik me volledig zou kunnen richten op leren en stage lopen,” vertelt ze. 

Deze ‘Entreeopleiding Dienstverlening & Zorg’ (MBO-1) combineert intensieve taaltraining, coaching en praktijkervaring. Puja studeert aan het ROC en loopt twee dagen per week stage bij Amsta Vondelstede, met het doel door te stromen naar een betaalde baan in de zorg. Het traject wordt intensief begeleid door een WSP-coach, die de voortgang bewaakt via gesprekken met docenten, praktijkopleiders en de deelnemer. Daarnaast koppelt de coach de tussen- en eindevaluaties terug aan de klantbegeleider en andere betrokkenen.

Puja is enthousiast en meldt zich aan, mede op aanraden van de klantbegeleider van de gemeente. “Ik wilde graag zeker weten of de zorg écht bij me past,” zegt ze. Bij een voldoende afgeronde stage, het behalen van haar diploma, een passend taalniveau en een positief advies kan zij doorstromen naar een betaalde BBL-plek om verder te leren voor verzorgende-IG.

Personeelstekort in de zorg 

Praktijkopleider Marijn van Dijk (op de foto rechts) heeft dan op een andere zorglocatie van Amsta al positieve geluiden gehoord over Statushouders in de Zorg. “Voor Amsta is deelname eigenlijk logisch”, vertelt zij. “De zorg kampt met een groot personeelstekort. Tegelijkertijd zijn er veel mensen die hier een nieuw leven willen opbouwen en graag iets willen betekenen. Het mes snijdt echt aan twee kanten. In dit traject heb je bovendien een jaar de tijd om een nieuwe collega te leren kennen en samen te ontdekken of het gaat werken.” 

Via WSP komt Marijn in contact met Puja. Marijn: “We hebben toen eerst een klikgesprek voorgesteld met Puja, de zorgcoördinator en ik zelf. Het was natuurlijk belangrijk om te weten met wie je gaat samenwerken, zowel voor ons als voor Puja.”  

Van taalboost naar liedjes

De taallessen die Puja in de maand voorafgaand aan de entreeopleiding heeft gekregen bij het ROC werpen dan al vruchten af. Marijn: “Het klikgesprek was in het Nederlands en verliep heel prettig. Voor ons was duidelijk dat we dit gewoon moesten gaan doen. Toen ze eenmaal was begonnen en haar tijdens een introductiegesprek werd gevraagd om een formulier in te vullen, gaf ze meteen aan dat ze dat zelf zou doen. Vaak hebben studenten hier moeite mee, ook als ze de taal goed beheersen. Het viel mij echt op dat ze zo veel initiatief toonde.” 

Puja start dan met de MBO-1 entreeopleiding. Hier krijgt ze nog meer taalondersteuning, coaching én een stageplek bij Amsta Vondelstede. Door het contact met de bewoners en collega’s op Vondelstede ontwikkelt ze zich snel. “De taal was voor mij eigenlijk niet zo’n probleem,” zegt ze. “Moeilijke woorden schreef ik op,” vertelt ze. “Daar zette ik de betekenis bij en een voorbeeldzin.” 

“Ik vroeg ook veel aan Ingrid en andere collega’s”, zegt ze. “Ik leerde elke dag iets nieuws, ook over de Nederlandse cultuur en gewoontes. Hoe je een verjaardag viert, welke liedjes je zingt met kerstmis én dat het bijvoorbeeld belangrijk is om op tijd op je werk te komen. Maar dat wist ik al van de opleiding.”

Praten met bewoners 

Haar inzet viel op. Ingrid Baars (op de foto links), werkbegeleider bij Amsta, zegt: “Puja is echt een doener. Ze vraagt, probeert en doet het daarna gewoon. Ze komt naar me toe als het nodig is en geeft  duidelijk haar grenzen aan. Ze brengt ook veel rust mee, wat belangrijk is bij mensen met dementie. Het verpleeghuis is de laatste plek waar zij wonen. Je helpt bij alle dagelijkse dingen zoals eten, tanden poetsen en naar bed brengen. Dan moet je een rustige sfeer kunnen scheppen, samen met de mantelzorgers.”

Puja vult aan: “Ja, veel met de bewoners praten is leerzaam en belangrijk. Bijvoorbeeld Jan, hij praat niet zoveel met de mensen, maar hij heeft mij verteld waar hij is geboren, wat zijn beroep was en waar hij werkte. Als je alleen het hoognodige doet, dan zullen ze je weinig vertellen of ze vertrouwen je een volgende keer minder.” 
 

Aandacht en humor

Puja’s aanpak en inzet pakken goed uit: na haar stage stroomt ze, als enige van haar klas, meteen door naar de BBL-opleiding Verzorgende IG (niveau 3), een betaalde leerwerkplek bij Amsta. “Dat was best spannend,” vertelt ze. “Maar ik dacht: als ik hard werk, lukt het. Ik werk nu vier dagen per week en ga één dag naar school. Hierdoor ben ik ook financieel onafhankelijk.”

Ingrid: “Je moet iemand de ruimte geven om iets in de praktijk te leren. Ik legde iets uit en daarna liet ik het haar zelf doen. Bijvoorbeeld iemand helpen bij het opstaan met de actieve lift of bij het scheren. Ze pakt het allemaal snel op en doet het met aandacht en humor. Dat waarderen bewoners echt.”

Marijn vindt dat de kracht van dit traject: “Je leert door te doen. Puja werkt mee in het team, draagt verantwoordelijkheid en ontwikkelt zich zo snel. Ze leert én verdient een inkomen, dat is ook heel belangrijk. En als werkgever krijg je gemotiveerde medewerkers. Dat alles bij elkaar maakt dit model zo succesvol.”

Nauwe samenwerking 

De samenwerking tussen Amsta en WSP verliep soepel. “WSP was er vanaf het begin bij,” vertelt Marijn. “Ze hielpen bij de matching, de kennismakingsgesprekken en bleven gedurende het hele traject betrokken. We bespraken samen de randvoorwaarden, zoals werktijden, taken, begeleiding en eventuele loonkostensubsidie bij een arbeidsovereenkomst. Je werkt vaak met mensen die veel hebben meegemaakt, dus het is belangrijk om duidelijke afspraken te maken.”

Puja, afsluitend: “Ik vind het werk in de zorg heel leuk en bijzonder. Vriendinnen uit Nepal heb ik al aangeraden om het ook te gaan doen. Ik ben ook heel blij met alle hulp die ik kreeg van Ingrid en van de jobcoaches van WSP. Nog twee jaar en zes maanden, dan heb ik mijn diploma en ben ik echt verpleegkundige. Ik weet nu al dat ik nooit klaar ben met leren.”