Verhalen van Amsta
Opluchting door vaccinaties: 'Bewoners voelen zich vrolijker en zorgmedewerkers en naasten kunnen weer ademhalen'
Inmiddels hebben onze bewoners hun tweede vaccinatie ontvangen. En dat brengt een hoop verlichting. De vaccinatiecampagne heeft duidelijk effect. Zo is ook het aantal besmettingen onder onze bewoners de laatste weken erg laag. Fijn, want hierdoor is ruimte ontstaan om de bezoekregeling iets te versoepelen en vrijwilligers weer breder te kunnen inzetten. In een interview met Stichting Senior en Student vertelt Amsta-activiteitentherapeut Helga Hoek welke opluchting dit brengt voor bewoners, naasten en medewerkers.
Bron: Stichting Senior en Student
Helga Hoek, werkzaam als activiteitentherapeut bij Amsta van T Hofflaan, heeft ervoor gezorgd dat senioren en studenten met elkaar gekoppeld konden worden. De studenten kunnen al een tijdje niet fysiek langskomen, maar via Skype is er nog wel contact. Amsta van T Hofflaan heeft een zware tijd achter de rug. Bijna alle senioren zijn ondertussen ingeënt. De bewoners voelen zich vrolijker en de zorgmedewerkers en naasten kunnen weer ademhalen.
Eerste golf
In de eerste golf van corona was Amsta van T Hofflaan gesloten voor bezoek. Dit was volgens Helga best heftig voor de bewoners, want daardoor konden naasten niet fysiek op visite komen. De senioren gingen uit eenzaamheid niet meer eten en kregen lichamelijke en fysieke klachten. Psychisch deed het ook wat met de senioren, want er werd veel gehuild en ongewenst gedrag vertoond. Samen met de overheid is sindsdien bepaald dat een ‘lockdown’ van de verzorgingshuizen niet meer zal gebeuren.
Tweede golf
Met de tweede golf was het wel zo dat familie mocht komen, behalve als er besmettingen waren. Dan was het huisje namelijk dicht en kon er niemand op visite komen. Helga: ‘’Dit was best heftig, want dan is je naaste ziek en kan je er niet bij. Het doet wat met iemand. Dit zie je bij de bewoners terug: angst, verdriet, verlangen naar bekenden en familie. Het was sneu.’’ Waar geen besmettingen zijn mag er dus visite langskomen. Wel met handschoenen en schort aan en een masker op. Helga: ‘’Dat is zeker voor onze bewoners heel belangrijk. Nu we langzaamaan door de tweede vaccinatie toch wat minder risico lopen met onze bewoners zie je ook dat we rustig aan wat vrijwilligers toelaten. Eerst onze vaste en eigen vrijwilligers. We merken dat het zoveel goeds doet voor de bewoners. Ze gaan weer naar buiten. Ze gaan weer wandelen. Je ziet de bewoners gewoon vrolijk worden op dit moment. Je ziet het aan alles.’’
Vaccinaties
In principe is het grootste gedeelte van de bewoners ingeënt, maar tijdens de eerste vaccinatie waren er een aantal bewoners die COVID hadden waardoor ze niet gevaccineerd konden worden. Er is een klein groepje die nog helemaal niet gevaccineerd is of wachten op de tweede vaccinatie. Het dringt bij de bewoners niet helemaal door wat corona is, omdat het mensen zijn met dementie. Bij familie zie je wel dat ze zich veiliger voelen nadat de senioren gevaccineerd zijn. De arts en de zorgmedewerkers ervaren dat ook zo. Er heerste eerst bij de zorgmedewerkers een grote angst, omdat een grote groep van de bewoners is ‘kwijtgeraakt’. Ze hebben nu meer het gevoel dat er meer mogelijk is, omdat ze zich veiliger voelen door de vaccinatie.
‘’Ik denk dat de buitenwereld het niet doorheeft wat er in de verpleeghuizen zich afspeelt. Je ziet toch buiten dat mensen een beetje lopen te mopperen over corona en alle regels. Hier zijn we nog zo erg aan het knokken tegen de besmettingen. Ik denk dat dit toch heel erg een wereld op zich is, die mensen aan de buitenkant niet zien.’’ – Helga
Gezellig videobellen
Anouk (22) is een aantal maanden geleden gematcht met Miep. Zij heeft een lichte vorm van Alzheimer, maar is wel iemand die graag bezig is en er op uit wilt gaan. Net zoals Anouk: ‘’We zijn gematcht op het feit dat we allebei van dieren en van een feestje houden, dus we praten vaak over haar avonturen van vroeger in de kroeg.’’
Tijdens de tweede golf van corona, hebben Anouk en Miep alleen contact gehad via Skype: ‘’Ik bel haar elke week en dan verschilt het een beetje hoe lang we praten, dat ligt eraan of zij een goede of slechte dag heeft. Gelukkig is dit altijd wel gezellig en houden we allebei van een grapje maken. Ik merk ook dat zij opvrolijkt als we aan het bellen zijn, al vind ik het soms wel lastig om te horen dat ze er graag op uit wilt maar dat dit niet kan. Daarom zijn we nu al dingen aan het bedenken die we samen kunnen doen als ik weer langs mag komen.‘’ Anouk hoopt zo snel mogelijk langs te kunnen komen zodat ze samen leuke dingen kunnen doen.
Voor studenten: Denk jij er wel eens over om je in te zetten voor een senior net zoals Anouk? Geef je dan nu op als vrijwilliger bij stichting senior&student. Lees hier meer informatie en meld je aan!
Voor senioren: Bent of kent u een senior die wat extra gezelligheid kan gebruiken? Er zijn nog plekken beschikbaar voor senioren! Lees hier meer informatie en meld u aan.