Amsta start specialistische afdeling voor palliatieve zorg: "Het is de kunst om op zoek te gaan naar de lichte kant van de schaduw”

Zorg in de laatste fase van het leven

“Bijna elke zorgmedewerker binnen Amsta heeft te maken met palliatieve zorg, maar op deze afdeling ziet de zorg er toch net wat anders uit. Omdat je gasten en hun naasten intensief bijstaat in de zeer korte tijd die er nog is. Dat kan om enkele maanden gaan, maar bijvoorbeeld ook een paar dagen. Het voelt vaak als werken in een snelkookpan: er gebeurt veel en in korte tijd komt een groot aantal thema’s voorbij. Over zorg, maar ook levensvragen en zingeving horen hierbij. 

Eigen plek en dierbaren altijd welkom

De afdeling bestaat uit acht individuele studio’s met keukenblokje en badkamer. Iedere kamer heeft een tv, wifi, klein zitje en gemakkelijke stoel. Ook kunnen mensen spulletjes van thuis meenemen om hun kamer naar eigen smaak verder in te richten. Elke gast heeft zo echt zijn eigen plek en dierbaren zijn altijd welkom. Er zijn dus geen vaste bezoektijden. 

Behoefte van bewoner staat voorop

Voorop staat wat een gast nodig heeft: daar sluit je als zorgmedewerker nog meer dan normaal op aan. Willen mensen tot 11 uur uitslapen? Dan werk je daaromheen. Ook eetmomenten zijn flexibeler. Ik heb wel eens midden in de nacht een pannenkoekje klaargemaakt omdat iemand daar op dat moment ontzettend zin in had. De standaardbezetting is ook ruimer dan op een gewone zorgafdeling en werkt met vaste vrijwilligers die breed inzetbaar zijn. Daarnaast is er altijd wel een arts dichtbij en kunnen mensen bovendien makkelijk ondersteuning krijgen van andere zorgverleners die bij Amsta in dienst zijn, zoals een fysiotherapeut of geestelijk verzorger. 

De beste keuzes en oplossingen voor het moment

Vaak zul je creatief moeten inspelen op waar de situatie om vraagt. En je zult telkens prioriteiten moeten stellen. Bijvoorbeeld wanneer je ziet dat een gast in hard tempo achteruitgaat. Een zorgtaak, zoals het volledig wassen van iemand, kan dan een erg zware belasting zijn. Misschien is een bezoekje van een kleindochter op zo’n moment wel net iets belangrijker. Verder moet je de nodige rust kunnen uitstralen en brengen. Op een palliatieve afdeling kun je niet alles strak plannen, dus soms gebeurt er veel tegelijk. Denk aan bezoek ontvangen dat last-minute afscheid komt nemen, maar ook aan mensen die verzorging nodig hebben of een wensambulance die voor de deur staat.   

Zoeken naar de lichte kant van de schaduw

Ik zie het als mijn taak om ervoor te zorgen dat iemand op een goede manier afscheid kan nemen van het leven. En dat betrokkenen ook afscheid kunnen nemen van elkaar. Dat maakt dit werk ook zo speciaal. Je zorgt, maar staat mensen ook bij op het gebied van zingeving en dilemma’s die bij de laatste levensfase horen. Daarvoor moet je goed kunnen luisteren en nieuwsgierig zijn. Ik herinner me een bijzonder gesprek met iemand die in een gevangenis had gewerkt. Hij zag mensen daar vaak boos binnenkomen, maar na verloop van tijd toewerken naar acceptatie. Zijn huidige situatie voelde voor hem net zo. Toen ik zijn naasten hierna over dit gesprek vertelde, zag ik dat ook zij ruimte voor berusting kregen. Het is de kunst om op zoek te gaan naar de lichte kant van de schaduw.”