Verhalen van Amstadammers
Schoonmaakhelden: ‘Mag ik jou iets verfrissends aanbieden?'
Goede zorg kan niet zonder goede schoonmakers. Vandaag, op de Dag van de Schoonmaker, zetten we onze collega’s van de schoonmaak daarom even extra in het zonnetje. Schoonmakers bij Amsta doen vaak nog veel meer dan je zou verwachten. Zo bedacht Maikel Rubens voor bewoners dé oplossing tegen geknoei met smeltende ijsjes in de zomer. Collega Laurie Kuipers hoorde het eerst en vertelt.
Terwijl ik door het atrium van het Dr. Sarphatihuis loop, zwaai ik naar de groep lieve mensen van de afdeling Gastvrijheid en Service, die daar koffiepauze hebben. Ik loop de ontmoetingsruimte in en kort daarna verschijnt in de deuropening Maikel Rubens (medewerker Gastvrijheid en Service) met een brede grijns. Maikel is een van die mensen waar je alles aan kan vragen en ook ongevraagd denkt hij mee. ‘Mag ik jou iets verfrissend aanbieden?’, vraagt Maikel. In zijn hand houdt hij een bekertje met een roze goedje en een lepeltje.
‘De zomer komt eraan. Om bewoners voldoende vocht tot zich te laten nemen worden vaak waterijsjes uitgedeeld, maar helaas kan niet iedereen die goed afbijten. Ze glijden dan vaak van het stokje af of geven een kliederboel geven door het lekken. Nu had ik bedacht dat het misschien handig is om, in plaats van waterijs op een stokje, voortaan waterijs in een bekertje te geven. Je kan er alle smaken en kleurtjes in doen en je kunt het bekertje zelfs extra versieren om er iets feestelijks van te maken!’
Ik neem een hapje van het ijskoude goedje: mmmm, heerlijk!
Maikel: ‘Ik ben dus maar aan het experimenteren geslagen, om te zien hoe je eenvoudig ijs in een bekertje maakt. Het moet tenslotte allemaal niet té veel tijd gaan kosten, en voor mensen die geen suiker mogen moet er natuurlijk ook een ijsje zijn.’
Ik geniet van het koude, smakelijke goedje en luister eigenlijk nog maar half naar de uitleg die Maikel daarna over zijn bevindingen geeft.
‘En, wat vind je??’, vraagt Maikel met een trotse en tevreden grijs.
‘Het is een super idee!’, zeg ik. En de smaak is voortreffelijk!’
Kijk, dat noem ik nou betrokken. Maikel heeft mij veel vaker verast met zijn ideetjes. Hij geeft zijn ogen de kost en ziet wat anders of beter kan. Het zijn vaak die kleine dingen die je nauwelijks meer opvallen, of waar je aan voorbij loopt zonder er verder aandacht aan te besteden.
Maar Maikel ziet het, en dat verdient waardering. Laten we bijzondere en betrokken medewerkers zoals hij dus vooral blijven koesteren!