Senior Pride: “Onze liefde is met de jaren steeds gelaagder geworden”

Voor dit interview sprak ik met Ricardo Regazzoni. Kort erna kwam het verdrietige nieuws dat Ricardo plotseling was overleden. 

Bizar toeval in New York

Ricardo: “We ontmoetten elkaar voor het eerst in Parijs, in de jaren ‘70. We hadden direct een bijzondere klik, maar na een leuke nacht gingen we beide weer ons eigen weg. Tot we elkaar zo’n tien jaar later tegenkwamen in New York, waar ik toen woonde en werkte als kunstenaar. Een bizar toeval: om 7 uur ‘s ochtends liepen we elkaar op straat zomaar tegen het lijf. 

Liefde in de Keukenhof

Wanneer iemand ‘jouw persoon’ is, voel je dat eigenlijk al in de eerste blik die je met elkaar uitwisselt. In eerste instantie stond de fysieke connectie en aantrekking op de voorgrond, maar na enige tijd werd onze liefde meer gelaagd. Ik besefte dat toen we ooit samen in de Keukenhof waren. Een ouder stel liep zielsgelukkig hand in hand voorbij. Ik zei: ‘Dit wil ik ook met jou’. 

Onverwachte wending

In New York beleefden we een geweldige tijd, maar toen bleek dat we beide besmet waren met het Hiv-virus nam ons leven een andere wending. Het was een verwarrende periode, veel wanhoop en angst. Ik ging er zelf wat anders mee om dan Guido. Ik denk dat hij banger was en meer bewust van zijn eigen kwetsbaarheid. Ik ben meer geneigd de dingen te nemen zoals ze komen. Daarbij zie ik- waarschijnlijk door mijn Mexicaans culturele achtergrond- de dood meer als onderdeel van het leven. 

Geen medicatie

Hoewel we er allebei andere redenen voor hadden, besloten we om de eerste Hiv-medicatie die toen beschikbaar was (het middel AZT) niet te nemen. Achteraf denk ik dat dat ons leven heeft gered. De dosis die toen van AZT werd gegeven was namelijk veel te hoog, waardoor mensen vermoedelijk juist sneller dood gingen. Later is die dosis wel aangepast. Uiteindelijk zijn we naar Nederland gekomen, omdat de zorg hier beter was. 

Vechten om te overleven

Geconfronteerd met de nieuwe onzekere realiteit kreeg onze liefde en relatie een diepere laag. Tot die tijd stond vooral vermaak voorop, maar nu moesten we samen vechten om te overleven. Het was een harde tijd, maar ook een tijd waarin we als LHBTI-gemeenschap voor elkaar zorgden. Die onderlinge solidariteit heb je in moeilijke tijden hard nodig. Ik ben daarom ook erg blij dat Guido op Rozeneiland terecht kon. Wonen in een verzorgingstehuis is natuurlijk nooit iets waar je vrijwillig voor kiest, maar dat in je in zo’n lastige situatie wel de veiligheid van je ‘eigen groep’ voelt, is heel fijn en bijzonder.     

Oprechte liefde? Wees jezelf

Liefde is best een gecompliceerd iets, maar gedurende je leven ontdek je steeds meer wat het betekent. En dat het op verschillende niveaus speelt, van maatschappij tot individu. Een samenleving waarin ruimte is voor diversiteit opereert vanuit liefde en solidariteit. Helaas zie je vandaag de dag steeds vaker het tegenovergestelde. Liefde op individueel niveau gaat om het welzijn van een ander, maar ook om dat van jezelf. Het vinden van de juiste balans hierin. En vooral: eerlijk en jezelf zijn. Want juist dát maakt of de liefde die geeft en ontvangt puur en oprecht is.” 

Dit artikel verscheen in het Senior Pride Nieuws 2025