Personeel gezocht voor COVID-afdeling: 'Ik draag graag mijn steentje bij tijdens corona.'

Om ziekenhuizen te ontlasten zijn in heel Nederland speciale COVID-afdelingen opgericht. Op deze afdelingen liggen coronapatiënten die wel intensieve zorg, maar geen ziekenhuiszorg (meer) nodig hebben.

Drang om de frontlinie in te gaan

Ook binnen Amsta bestaat sinds eind maart een COVID-afdeling op de locatie Nellestein. Niet voor onze eigen bewoners, want zij worden vaak verpleegd en behandeld in hun eigen vertrouwde omgeving. Verder is de afdeling volledig afgeschermd van de andere afdelingen op de locatie. Toen Maartje Boots, kwaliteitsverpleegkundige bij Amsta, hoorde dat de afdeling werd geopend bood ze meteen aan om te helpen bij het opzetten ervan: ‘Ik voelde direct de drang om de frontlinie in te gaan. Nu heb ik zowel een coördinerende als uitvoerende rol. Dat eerste is bijvoorbeeld belangrijk omdat het overgrote deel van de medewerkers van buiten komt en niet bekend is met onze interne processen. Daarnaast behandel en verzorg ik de patiënten. Zo ben ik voortdurend druk met het op- en afbouwen van zuurstof en controleer ik nauwlettend hoe iemand ervoor staat.’ 

Anders dan gewend

Werken op de COVID-afdeling is behoorlijk anders dan Maartje gewend is. ‘Het ziektebeeld en de symptomen zijn bij coronapatiënten natuurlijk heel specifiek. Verder is het werken in beschermende kleding best wel een uitdaging. Omdat we goed beschermd zijn ingepakt werkt het net allemaal wat lastiger. Die kleding dragen we langere tijd achter elkaar, wat bijvoorbeeld betekent dat je vier tot vijf uur lang niets kan eten en drinken of naar de wc kan. En bij warm weer is het flink zweten hoor. Ook kom ik nu dingen tegen die ik van tevoren niet had bedacht. Zo is het verlies van smaak en geur een belangrijk symptoom van het virus, en dus passen we het eten voor de patiënten daar op aan. Je begint dan met neutrale smaken, denk aan yoghurt en vla, en bouwt daarna het dieet steeds verder uit. Zodra iemand weer iets anders kan eten gaat het de goede kant op, en dat vieren we dan ook.’

Best spannend

Inge Goelema hoefde niet lang na te denken voordat ze besloot zich in te schrijven voor een poule van geneeskundestudenten als extra hulp tijdens de coronacrisis konden worden ingezet. ‘Sommigen zeggen: je bent echt een held. Maar zo voel ik dat niet. Ik vind het niet meer dan normaal dat ik nu mijn steentje bijdraag.’ Inge wist niet precies wat ze kon verwachten toen ze hoorde dat ze op COVID-afdeling aan de slag kon. ‘Vlak voor mijn eerste dienst was ik me best wel zenuwachtig. Ik had nog nooit beschermende kleding aangehad, of lange tijd met beschermbril en mondkapje op gewerkt. Maar ik voel me veilig; ik ben hier beter beschermd dan wanneer ik naar de supermarkt ga.’

Werken op de COVID-unit? Bekijk de vacatures

Het is ook mogelijk tijdelijk om op deze unit te werken. Bekijk de vacature voor Verpleegkundigen en Verzorgenden. We zoeken ook Helpenden die willen bijdragen aan het herstel van coronapatiënten. Meer weten? Neem dan contact op met onze recruiters Sandra Charan en Evelien Foppen via werving@amsta.nl of stuur een Whatsappbericht naar 06-40107924. # corona

Praten en ruimte voor emoties

Inge werkt op de COVID-afdeling als helpende, wat inhoudt dat ze verpleegkundigen ondersteunt met zaken als het meten van bloeddruk en zuurstof. Daarnaast verricht ze eenvoudige zorghandelingen, helpt patiënten met eten en maakt een praatje met ze. ‘Ik probeer een warme band te creëren met patiënten en een luisterend oor te bieden. We praten over vroeger, hun familie, maar bijvoorbeeld ook over hoe het er nu in de buitenwereld aan toe gaat. Veel mensen die bij ons komen hebben best al een zware tijd achter de rug. Praten en ruimte geven aan emoties zijn dan ontzettend belangrijk. De ervaring die ik hier opdoe neem ik mee voor later, op medisch én communicatief vlak. Zo leer ik veel over hoe je je moet aanpassen aan de persoon die je voor je hebt, want iedere patiënt is anders.’

Afleiding en steun aan elkaar

Natuurlijk heeft het werken op de afdeling ook voor Maartje en Inge een aardige emotionele impact. Hoe blijven zij overeind? ‘Ik praat alles van me af’, vertelt Inge. ‘En blijkbaar houden mijn vrienden mijn rooster in de gaten, want na elke dienst is er wel iemand die een appje stuurt of belt om te vragen hoe het gaat. Vanuit de organisatie ervaar ik die steun trouwens ook. Zo kreeg ik tijdens mijn eerste dienst helaas te maken met het overlijden van een patiënt. Dat was heel verdrietig, in de eerste plaats natuurlijk voor de familie. Maar ook onderling, als collega’s, namen we echt tijd om hier bij stil te staan.’ 

Maartje: ‘Gelukkig herstelt het grootste deel van de mensen op de afdeling, daardoor blijf ik positief. Maar ik geef toe: echt loslaten is moeilijk. Zelfs in mijn dromen ontkom ik er niet aan. Ik probeer wel de balans te bewaren door thuis niet teveel met de crisis bezig te zijn. Ik schilder en puzzel nu bijvoorbeeld veel. En toch, na twee dagen vrij begint het te kriebelen en wil ik echt wel weer aan de slag.’