Verhalen van Amstadammers
Pride bij Amsta: "Ik gun anderen de vrijheid die ik zelf ook ervaar"
Volgende week barst de Amsterdam Pride weer los. Maar hoe staat het eigenlijk met de acceptatie van LHBTI-ers in de ouderenzorg? We vroegen het Charl Bakker, die al 32 jaar een vaste kracht is bij Amsta. Eerst als verpleeghulp en sinds 12 jaar werkt hij als activiteitenbegeleider bij de Amsta locatie de Poort. Over zijn homoseksualiteit is hij open op het werk, en geregeld kunnen bewoners en collega’s zelfs kennis maken zijn alterego: drag queen Amy Huiswijn.
Contact maken
“Contact maken en leuke dingen met bewoners doen is altijd een belangrijke drijfveer geweest voor mij. Dat doe je natuurlijk van dag tot dag, maar met mijn optredens in drag kan ik nog wat extra’s geven. Die optredens doe ik bij Amsta, maar ook buiten mijn werk en in andere verzorgingstehuizen, bijvoorbeeld als onderdeel van de Stiletto’s of als drag dochter van Victoria False met ‘Moeders on Tour’.”
Foute Vrijdag , roze bingo en rolstoeldisco
“Tijdens de optredens zingen live liedjes die over diversiteit gaan, maar ook gewoon mooie oude liedjes of smartlappen. Dat is ontzettend leuk om te doen en de sfeer is altijd goed: zet ‘Jo met de banjo’ in en je hebt in een mum van tijd een polonaise. Verder organiseren we in de Poort dingen als ‘Foute Vrijdag’ , roze bingo’s en rolstoeldisco’s. We gaan dan alle afdelingen langs en vragen of bewoners zin hebben om mee te gaan. Samen met een heel team aan vrijwilligers vieren we dan echt een feestje met elkaar.”
Diversiteit bespreekbaar maken
“Maar af en toe moet er ook een serieuze noot zijn. Zo begin ik optredens vaak met een gesprekje over diversiteit en jezelf kunnen zijn. In het algemeen krijg ik dan veel goeie dingen terug van bewoners. Ik merk dat we al veel verder zijn dan 10 jaar geleden, al kan het natuurlijk altijd beter. Genderissues zijn bijvoorbeeld soms nog wat lastig. Zo helpt een vriendin die transgender is me regelmatig bij roze activiteiten op het werk. Ze is op en top vrouw, maar je ziet nu eenmaal ook mannelijke trekken. Ik merk dat dat toch nog een beetje wennen is voor sommige mensen. Niet erg, maar het geeft wel aan dat het belangrijk blijft om diversiteit bespreekbaar te maken.”
“Herinner je je de 14-jarige Frédérique uit Amstelveen nog, die niet specifiek wilde zeggen of ze een jongen of meisje is? 'Dat maakt toch niet uit? Ik ben wie ik ben, en jij mag zijn wie je wilt', had ze geantwoord en werd daarop ernstig mishandeld. Die zin raakte me en bleef me bij. Met een aantal bewoners hebben we toen samen een kaartje als steunbetuiging gestuurd.”
Ik merk dat we al veel verder zijn dan 10 jaar geleden
Zichtbaar zijn
“Ik vind dat diversiteit zichtbaar moet zijn. Mensen moeten weten dat we er zijn. Bovendien is het erg belangrijk voor onze LHBTI-bewoners, omdat het ze kan helpen om zich veilig en thuis te voelen. Ik gun anderen de vrijheid die ik zelf ook ervaar. Op mijn werk ben ik openlijk gay, en in mijn ervaring vinden bewoners dat prima. Ook wanneer ik in drag optreed reageert iedereen eigenlijk altijd heel goed en lief. Soms zelfs emotioneel. Zo zie je bij een mooi liedje de stoerste kerels wel eens een traantje wegpinken. En anderen gaan gewoon lekker uit hun dak, zoals de vrouw van in de 90 die ik op de Nieuwmarkt tijdens de Senior Pride weer even helemaal jong zag worden. Geweldig!”