'Je hoeft niet de sterke man uit te hangen. Met kwetsbaarheid maak je juist echt contact.'

In de twintig jaar dat ik bij Amsta werk heb ik allerlei functies en kansen gehad: van bijbaantje tijdens mijn studie tot leidinggevende. Maar sinds een paar jaar ben ik weer terug bij de rol waar mijn hart echt ligt: als persoonlijk begeleider op een groep jongeren met een licht verstandelijke beperking. Het liefst sta ik dichtbij bewoners. 

Doen wat je zegt

De jongeren met wie ik werk zijn soms best lastig te begeleiden. Naast een verstandelijke beperking spelen er vaak ook andere dingen, zoals autisme of gedragsproblemen. Soms ben ik streng, want duidelijk zijn helpt bij deze groep. Op andere momenten moet je ook betrokken, geduldig en zacht kunnen zijn. En heel belangrijk: altijd doen wat je zegt. Ze moeten op je kunnen rekenen. 

Bewoners verder helpen en laten groeien

Als persoonlijk begeleider help je bewoners verder. Dat kan iets simpels zijn, zoals het reserveren van een taxi voor een doktersafspraak. Maar ik heb ook bewoners die willen doorgroeien naar begeleid wonen. Ik regel dan de praktische zaken hiervoor. En ik help bewoners met het behalen van persoonlijke doelen die horen bij meer zelfstandigheid. Op tijd opstaan en jezelf goed kunnen verzorgen bijvoorbeeld. Soms willen cliënten ook wel eens net iets te snel en te veel. Zo had een jongen het doel om binnen 6 maanden op zichzelf te wonen. En oh ja: hij wilde ook een vriendin. Ik wist dat dat lastig zou worden, maar dat begreep hij niet. We kwamen uit op een tussenoplossing: zijn huidige kamer net zo inrichten zoals hij het wilde in zijn nieuwe huis. Als hij er eenmaal klaar voor is, kan hij het zo meenemen. 

Vertrouwd als familie

Ook binnen het team staan we voor elkaar klaar. Ik herinner me nog een situatie waarin het niemand lukte om een cliënt rustig te krijgen. Een collega die eigenlijk vrij was is toen in de nacht gekomen om te helpen. Hem lukte het gelukkig wel. Mooi om te zien dat we zoveel voor elkaar over hebben. Het voelt eigenlijk als een soort familie. Daarnaast is er een open en vertrouwde sfeer, waarin iedereen zichzelf kan zijn en zich ook durft uit te spreken. 

Juist met kwetsbaarheid maak je echt contact

In dit werk draait alles om de band die je met een cliënt hebt. Er moet wederzijds vertrouwen en respect zijn. En daarvoor hoef je echt niet de sterke man uit te hangen. Want juist met kwetsbaarheid maak je vaak echt contact. Cliënten lezen en observeren jou ook. Zo was er een bewoner waar ik maar moeilijk contact mee kon maken. Bij een wandeling in het park kwam een grote hond ons tegemoet. Ik ben erg bang voor honden, maar mijn cliënt kon dat niet weten. Toch sprong hij intuïtief met gespreide armen en benen tussen mij en de hond. Ik dacht: wow, blijkbaar beteken ik echt iets voor jou. Vaak zien cliënten wel dat er iets met je aan de hand is. En troosten je dan ook. Toen ik net mijn dochtertje had verloren zei een bewoner: ‘Narin, je mag huilen hoor’. Ik had het de groep niet eens verteld.