'Een activiteit zoals meubels repareren geeft mensen weer richting in hun leven.'

Werken met mensen die complexe zorg nodig hebben

Ik ben bij Amsta begonnen als begeleider voor mensen met een verstandelijke beperking, en nu doorgegroeid naar specialistisch begeleider voor mensen die (vermoedelijk) lijden aan het syndroom van Korsakov. Daarnaast speelt er vaak nog veel meer, denk aan trauma’s of psychiatrische aandoeningen. Ik werk dus met een bijzondere groep mensen die best complexe zorg nodig hebben. Maar juist dat maakt mijn werk ook extra leuk en uitdagend. 

Mensen zijn zichzelf en hun zelfstandigheid soms helemaal kwijt

Bij ons komen mensen binnen die soms compleet verdwaald zijn. Zijn zichzelf kwijt, weten niet meer goed wat ze willen of hoe hun dag eruit ziet. Zelfs simpele dagelijkse handelingen waardoor je zelfstandig kunt leven, zijn lastig voor ze. Ook hebben ze hun banden met familie en vrienden vaak al verloren. Met vertrouwen, structuur en houvast helpen we mensen om weer grip op hun leven te krijgen.

Stukje bij beetje helpen om leven weer op te bouwen 

Als begeleider moet je eerst echt naast iemand gaan staan, vertrouwen winnen is belangrijk. Ik probeer zelf altijd zoveel mogelijk rust uit te stralen en daarnaast te zorgen voor simpele maar duidelijk structuur.  En dat zit ‘m soms juist in eenvoudige dingen. Van samen naar de kapper gaan tot het repareren van meubels – jij helpt hen om hun leven stukje bij beetje weer op te bouwen. Het zijn de één-op-één momenten waar ik vaak ook zelf echt van geniet.

Trots op mijn maatje 

Het is mooi om te zien hoe mensen langzaamaan meer houvast en overzicht krijgen. Ik bijvoorbeeld nog goed dat meneer Jonker op de afdeling kwam. Hij gleed af nadat zijn echtgenoot, die zijn rots in de branding was- overleed. In het begin vertrouwde hij eigenlijk niks en niemand meer, maar inmiddels durf ik wel te zeggen: we zijn echt maatjes geworden. En door hard werken heeft hij nu een dagritme en een deel van zijn zelfstandigheid weer terug. Zo woont hij inmiddels begeleid op zichzelf en heeft hij een baantje bij een koffiehuis in Noord. Dus je snapt wel: ik ben ontzettend trots op hem!