Lekker eropuit in de lente: "Een verrijking voor iedereen"

Een uitje is meer dan een gezellige bezig­heid, weet geestelijk verzorger Saskia: “Voor ieder mens is het belangrijk om betekenisvolle ervaringen te blijven opdoen en te blijven groeien. Dat houdt niet op als je ouder wordt. Met een uitje doorbreek je de routine, prikkel je de zinnen en leer je anders naar jezelf te kijken. ‘Hé, ik kan dit nog steeds doen!’ Zo’n activiteit hoeft overigens niet nieuw te zijn. Ook teruggaan naar wat voor cliënten gewoon was, is waardevol.” 

Uitstapjes vergroten volgens Saskia ook de onderlinge band: “Komt er een groep terug die het goed heeft gehad, dan zie je een grotere verbondenheid.” Ook medewerkers, naasten en vrijwilligers gedijen goed bij gezamenlijke uitjes. “Een tijd terug gingen we met de bus naar het Zuiderzeemuseum. Het was als een schoolreisje, waarbij we op de terug­weg samen zongen. Zo’n dag biedt ook naasten veel: ‘Dit kan ik nog wél samen met mijn ouder doen’. En belangrijk: door­dat je elkaar beter leert kennen, weet je elkaar later makkelijker te vinden.” 

Leesclub in eigen kamer 

Binnen de Korsakov-units van De Poort is Hank de ‘man van de uitjes’. Bezoekjes aan de dierentuin, naar de voetballeeuwinnen, molens zien in Kinderdijk, toertochten langs de kust... met ‘zijn’ busje neemt hij telkens een andere groep mee op pad. Hank: “Tijdens uitjes leer je elkaar anders kennen. Bewoners vertellen meer over wat ze hebben meegemaakt, waar ze hebben gewerkt en wat voor hobby’s ze hebben.” Het liefst doet Hank activiteiten die passen bij de interesses van bewoners én die hen laat meedoen aan de samenleving. “Met muzieklief­hebbers ga ik bijvoorbeeld naar open podia in Hilversum en Baarn. De organisatie herkent ons inmiddels. Dat geeft een leuke interactie: bewoners voelen dat ze erbij horen. Maar je kunt ook denken aan activiteiten die bewoners betrekken bij wat er speelt in de wereld. Zo bezoeken we herdenkingen en vierin­gen op 4 of 5 mei.” 

Om eruit te zijn, hoef je niet per se naar buiten. Saskia noemt de leesclub die ze in De Werf oprichtte. “Een van de deelnemers ontvangt ons op zijn kamer. Voor de anderen is dat een uitstapje: net als vroeger kom je bij vrienden thuis.” Hank voegt toe: “Ooit organiseerden we de Mundial-week. Met aankleding en eten van over de hele wereld waren bewoners thuis op vakantie.” 

Kroket en frikadel 

Vrijwilliger Steven weet hoeveel plezier het geeft om er met een bewoner op uit te gaan. “Deze zomer vroeg een kennis me of ik vrijwilliger bij woonzorgcentrum Van ‘t Hofflaan wilde worden. Ik wilde altijd zoiets doen, dus dit was een mooie kans. Nu ga ik elke twee weken op pad met Walter. We brengen blikjes naar de super, waarna we met het statiegeld een kroketje en frikadel bij de snackbar kopen.” In het begin was het wennen voor Steven: “Ik kon Walter slecht lezen: had hij het wel naar de zin? De laatste keren zei hij dat hij me vertrouwt en het fijn vindt dat ik er ben. Het is mooi dat ik op deze manier iemand kan helpen die minder contact heeft met anderen.” Samen met Hank en Saskia roept hij iedereen op om ook een steentje bij te dragen: “Eropuit is een verrijking voor iedereen.” 

Dit artikel verscheen in de maarteditie van ‘Voor Elkaar’, een minimagazine voor familie, naasten en cliënten.