22 april 2020

Coronacrisis: verhalen van binnenuit, dagboek Heleen Verwijs

Nederlandse verzorgingstehuizen zijn tot 20 mei afgesloten voor bezoek. Zo besloot het kabinet. Hoe is dat, voor medewerkers en bewoners? In de media verschijnen regelmatig verhalen van binnenuit. Om de buitenwereld toch een idee te geven van het hoe het daarbinnen gaat.

Heleen Verwijs is specialist ouderengeneeskunde bij Amsta en maakt elke week een dagboek voor het Parool. Ze pleit ervoor om de teugels voorlopig nog niet te laten vieren, hoe moeilijk dat ook kan zijn.

'De piek in verpleeghuizen moet nog gaan komen'

Bron Parool Marc Kruyswijk 21 april 2020 - “Een echt gebrek aan beschermingsmiddelen hebben we nog niet, maar ik merk wel dat we wat dat betreft ons hoofd soms nog maar net boven water houden. Er is schaarste en mensen handelen daarnaar. Afgelopen week brak op een van onze locaties een darmbacterie uit, waardoor het verplegend personeel zich daar nu aan een combinatie van hygiënische maatregelen moet houden."

Verpleegkundigen bleken toen schorten te willen hergebruiken. Ze voelen zich verantwoordelijk om heel zuinig om te springen met de schaarse middelen, maar bij zo’n bacterie is dat geen goed idee. Ik heb ze toen onmiddellijk een pak schorten gebracht en een aanvraag gedaan voor meer.”

“De vestigingen waar ik als specialist ouderengeneeskunde voor verantwoordelijk ben, zijn nog steeds gevrijwaard van besmettingen met het coronavirus. Ik weet dat er een discussie gaande is, mensen willen meer toegang krijgen tot de verpleeg¬huizen. Vooropgesteld: ik gun iedereen contact met zijn naasten. Ik vind het heel verdrietig dat dit nu zo gaat. Maar ik zou het niet verstandig vinden de teugels nu te laten vieren.”
“Het gevolg is dan namelijk dat er meer besmettingen komen in het verpleeg¬huis, er meer bewoners ziek worden, van wie een substantieel deel komt te overlijden. Het is zo’n lastig dilemma.”

“Het heeft volgens mij ook te maken met de afname van het aantal coronapatiënten op de ic. Dit geeft hoop. Het maakt mogelijk ook dat men hierdoor denkt: dan willen we ook weer naar het verpleeghuis. Dit vind ik heel begrijpelijk en invoelbaar. Echter, landelijk loopt het aantal besmettingen binnen het verpleeg¬huis nog op. De piek is bij ons nog niet geweest. Daarom vind ik het te vroeg om de verpleeghuizen weer open te doen.”

“We moeten kijken naar de bewoners, die heel kwetsbaar zijn, maar ook naar het zorgpersoneel. Dat kan echt wel tegen een stootje, maar we kunnen het ons niet permitteren dat er te veel mensen ziek worden. Dan kan de basiszorg niet meer worden geleverd. Wat dat betreft zit er gewoon geen enkele rek meer in.”

“Ik hoorde van het idee om dan misschien per bewoner één bezoeker toe te laten. Dat klinkt sympathiek. Ik zou het graag willen, maar in de praktijk betekent dit dat je op een kleinschalige woonafdeling waar zes mensen wonen en een gedeelde huis- kamer is, je ook zes extra mensen binnenlaat die corona kunnen mee¬nemen. Veel locaties zijn te krap om anderhalve meter afstand te houden. Nog los van het feit dat mensen met dementie hier vaak niets van snappen en die afstand dus niet houden.”

“Wij zijn vrij snel geweest met het sluiten van de deuren van onze verpleeghuizen. De vraag of we daarom misschien minder besmettingen hebben, is niet goed te beantwoorden: ik ken onze cijfers wel, maar de exacte cijfers van andere instellingen niet. Als we minder hard worden getroffen, kan dat liggen aan het feit dat we vrij vroeg waren met het niet toelaten van bezoekers, maar het kan ook gewoon een kwestie van geluk zijn.”