Verhalen van Amsta
'Je draagt iets bij aan iemands leven en helpt de samenleving'
Dat de zorg kampt met personeelstekorten is geen geheim. Jammer, want het is ontzettend mooi werk, vindt ook Cengiz Yasar, die als verzorgende IG in woonzorgcentrum De Schutse zorgt voor ouderen met dementie.
‘De zorg heeft een onaantrekkelijk imago: veel mensen zien het als zwaar en vies werk. Dat eerste klopt wel, maar dat het werk vies zou zijn vind ik persoonlijk een rare gedachte. Iedereen gaat naar de wc, maar feit is dat sommigen dat niet meer alleen kunnen. Zelf zou je het ook fijn vinden om daar dan hulp in te krijgen, toch? Als je het zo bekijkt kan je prima leren om met deze aspecten van het werk om te gaan.’
Cengiz werkt bijna negen jaar in de zorg. Zijn drijfveer? ‘Ik leer heel veel door dit werk, vooral over mensen. Zo merk je al snel dat iedereen anders is en je iedereen op een andere manier moet benaderen. Wat ik ook fijn vind aan werken met ouderen is hun eerlijkheid. Ze lijken vaak wat meer berusting te hebben en zeggen gewoon wat ze bedoelen of zien. Een bewoonster zei laatst uit het niets tegen me: “Je bent moe hè?”. Het klopte, maar mijn collega’s was het niet opgevallen en zelf stond ik er tot dat moment ook niet bij stil. Haar eerlijkheid was verhelderend.’
Moeilijke momenten kent het werk ook, weet Cengiz. ‘Het is altijd zwaar als je iemand verliest, maar dat gebeurt in dit werk helaas nu eenmaal. Ook hier leer je gaandeweg mee omgaan. Bijzonder lastig is bovendien dat ik door onderbezetting niet altijd de zorg kan verlenen die mensen verdienen. Soms heb ik bijvoorbeeld nauwelijks tijd om een bewoner te helpen met tandenpoetsen. Dat voelt vreselijk naar en vervelend.’
Meer mensen zijn dus echt hárd nodig en volgens Cengiz past een baan in de zorg veel meer mensen dan ze zelf misschien zouden denken. ‘We ontvangen iedereen met open armen en daarbij maakt je achtergrond eigenlijk niet zoveel uit. Alles valt te leren en dat doe je in dit geval gewoon on the job. Daarbij kunnen we zelfs heel goed mensen met een frisse blik gebruiken, want ook wij hebben de neiging om vast te roesten in bepaalde patronen. Mijn advies: probeer het gewoon eens een aantal maanden. Ligt het je echt niet, prima, maar misschien voelt het wel ontzettend goed. Vergeet niet: je draagt iets bij aan iemands leven, bouwt mooie banden op en helpt de samenleving. Ík ga daardoor gemotiveerd naar mijn werk.’