Verhalen van Amsta
Leven in een kleine groep: 'Ik help graag met was vouwen'
‘Ik heb het hier goed, heel goed zelfs,’ vertelt Jaap Wemelink. Bijna 60 jaar woonde hij in de Watergraafsmeer. Tot dat niet meer ging. Nu woont hij in een huisje op de Van ’t Hofflaan, vlak bij zijn oude woning.

Jaap Wemelink zet zijn rolstoel voor het raam van zijn kamer en wijst naar de basisschool aan de overkant. “Ik kijk graag naar buiten, het uitzicht op de school vind ik prachtig.’ Hij werkte 30 jaar bij de Perscombinatie in de Wibautstraat, waar hij PR-en salesmanager was. Nu woont hij vlak bij zijn oude woning in de Watergraafsmeer. Als hij iets voorbij de school kijkt, ziet hij nog net de toren van de kerk waar hij altijd kwam. “Eigenlijk wilde ik niet verhuizen. Maar ik heb het hier goed. Heel goed zelfs.” De wooneenheden aan de Van ’t Hofflaan heten ‘huisjes’ en zijn ook zo ingericht: een gezamenlijke woonkamer en eetkeuken, met op de gang zes slaapkamers voor de bewoners. Er hangen schilderijen aan de muur, de tv staat aan. Drie keer per dag eten de medewerkers en bewoners samen aan de keukentafel.
Met de meeste andere bewoners is het contact moeilijk, omdat zij in een verder gevorderd stadium van dementie zijn. ‘Daarom zoek ik aansluiting bij de medewerkers. Ik steek graag de handen uit de mouwen, dus ik help bijvoorbeeld graag met opvouwen als er een grote was is.’ Hij is vol lof over het team: ‘Ze werken zo hard. Je hoeft maar op het rode knopje te drukken en ze komen je helpen, ook ’s avonds en ’s nachts. Echt bewonderenswaardig vind ik dat.’
Wil jij je ook inzetten voor bewoners zoals Jaap? Lees meer over Leven in een kleine groep of check onze vacatures!